Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία συρρικνώνεται και στην Ελλάδα καταρρέει , γιατί αδυνατεί να συμπορευτεί με το προοδευτικό πόλο δυνάμεων , απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επέλαση!
του Χάρη Τσιόκα...
Μόνο οι «εθελοτυφλούντες αξιωματούχοι» , όσοι δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται τον «χώρο» ότι έγινε παρακολούθημα του αδίκου "νεοφιλελεύθερου συμβιβασμού" , είναι αυτοί που επιμένουν πως μπορεί να υπάρξει "ανασυγκρότηση" τoυ σοσιαλδημοκρατικού χώρου!
Πρόκειται όμως για μια "αυθαίρετη" επιδίωξη , γιατί αφαιρεί από την πολιτική σκέψη δυο βασικά εργαλεία της διαλεκτικής ανάλυσης !
Το πρώτο εργαλείο είναι η πολιτική αποτίμηση !
Αφορά το γεγονός ότι δεν λαμβάνεται υπ όψιν η πολλαπλώς εκφραζόμενη κοινωνική διάθεση να υψώσει «τείχος» αντιπαράθεσης με τις πολιτικές δυνάμεις που προώθησαν ένα "συμβόλαιο" επιλεκτικής - σωτηρίας" για τους λίγους !
Ο «συμβιβασμός» της (δεξιάς) σοσιαλδημοκρατίας με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκφράσεις δεν βρίσκει πολιτική νομιμοποίηση στον προοδευτικό χώρο!
Οι επιλογές της κοινωνίας καταγράφουν πως προκρίνουν πολιτικές δυνάμεις που αναμετρώνται με τους συντηρητικούς συσχετισμούς ,για να τεθεί στο τραπέζι της αντιπαράθεσης η επιδίωξη εφαρμογής ενός άλλου σχεδίου , διαφορετικού απ αυτό που παρήγαγε ύφεση και κοινωνικό διχασμό!
Οι πολίτες λοιπόν προσδιόρισαν το δίπολο της αναμέτρησης! Και με βάση αυτό το δίπολο κάλεσαν τα κόμματα να αυτοπροσδιοριστούν!
Τα προηγούμενα συνηγορούν ότι δεν μπορεί να βρει πολιτική-κοινωνική νομιμοποίηση το εγχείρημα «ανασύστασης» της (δεξιάς) σοσιαλδημοκρατίας ως αυτόνομο σχήμα!
**Γιατί το «αφήγημα» της , οι πολιτικές της επιδιώξεις και οι κοινωνικές στοχεύσεις στηρίζουν τις πολιτικές νεοφιλελεύθερης επέλασης!
**Γιατί καταστρατηγούν τις αρχές, τις επιδιώξεις και τις άξιες με τις oποιες συγκροτήθηκε πλειοψηφικά , ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού ,του ριζοσπαστικού κέντρου και της αριστεράς γενικότερα!
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το ερώτημα που αναφέρεται στην Ελλάδα για τη στόχευση της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας και των εκφραστών της:
-- σε ποια κοινωνική βάση μπορεί να απευθυνθεί η «ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου» και με ποιες «όμορες» δυνάμεις θα άνοιγε διάλογο όταν οι πολιτικές θέσεις όχι μόνο δεν είναι κριτικά διακριτές προκειμένου να προωθηθεί αξιόπιστη ενδυνάμωση της πολιτικής αλλαγής!, Αντίθετα μάλιστα γίνονται ευθέως αντίπαλες ,δηλαδή υπονομευτικές του εγχειρήματος της πολιτικής επαναδιαπραγμάτευσης για έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη ,δημοκρατία και συνοχή ;;
Το δεύτερο εργαλείο αφορά το γεγονός ότι η προοδευτική εκλογική βάση πλειοψηφικά και πολύπλευρα δείχνει πως απορρίπτει την όσμωση ,
δηλαδή την επικοινωνία με δυνάμεις που οι πολιτικές τους όχι μόνο δεν "σώζουν" αλλά δημιουργούν κοινωνικό-οικονομικό και παραγωγικό διχασμό!
Ο εκλογικά διάσπαρτος σοσιαλιστικός χώρος επιλέγει να στηρίζει κατά τεκμήριο προοδευτικά - αριστερά και ριζοσπαστικά κόμματα !
Έδειξε με την ψήφο ότι δεν αποδέχεται τον δεξιό εναγκαλισμό !
Η επιλογή αυτή , της εκλογικής βάσης , καταγράφει ότι για τον πυρήνα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας δεν μπορεί να διαχωρίζεται η σωτηρία της χώρας απ αυτή των πολιτών και της δημοκρατίας!
Η κοινωνική θέληση όρισε