Make America Great Again!

Γράφει ο Αλέξανδρος Ράπτης

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, παρακολουθώντας την ομιλία ενός Ελληνοκαναδού αναφορικά με την επιχειρηματικότητα, τις ευκαιρίες και τη δύναμη της θετικής σκέψης, άκουσα μία ιστορία για κάποιον Ντόναλτ Τραμπ, που όντας δισεκατομμυριούχος φαλίρισε χρωστώντας μάλιστα 9.2 δις! Τότε, λέει, πέρασε δίπλα από έναν άστεγο που ζητιάνευε σε ένα στενό της Νέας Υόρκης και συνειδητοποίησε πως »άξιζε» 9.2 δις λιγότερα από εκείνον!

Αργότερα, 100 τραπεζίτες στους οποίους χρωστούσε αυτά τα χρήματα τον κάλεσαν για δείπνο(προφανώς γιατί θέλανε να πάρουν τα χρήματα τους πίσω) και ο Τραμπ ακολουθώντας το γνωστό ρητό »η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» τους αιφνιδίασε ζητώντας τους και τα ρέστα »γιατί αυτοί φταίγαν που του δανείσανε και δεν είχαν σωστή κρίση και δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και διάφορα». »Ξέρεις κάτι; M’ αρέσεις» του λέγανε οι τραπεζίτες, »γιατί έχεις τσαγανό και δε το βάζεις κάτω». Με τούτα και με κείνα, τα »βρήκανε» και ο Ντόναλτ Τραμπ, όπως θα ξέρετε, είναι και σήμερα δισεκατομμυριούχος(φιγουράροντας, στη λίστα Forbes, ως ο 121ος πλουσιότερος των Η. Π. Α. , των 320 εκατομμυρίων κατοίκων). Την επόμενη χρονιά, έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο του Robert Kiyosaki, γνωστός και ως »σύμβουλος των πλουσίων», ένα κεφάλαιο του οποίου αναφερόταν στον Ντόναλτ Τραμπ. Δεύτερο σημάδι, που με έκανε να τον ψάξω και να τον »ακολουθήσω» στο Facebook. Όλα αυτά σας τα λέω, για να μην νομίζετε πως για ιδεολογικούς απλά λόγους προπαγανδίζω, ως ένας ακόμη όψιμος Τραμπ-ούκος, υπέρ του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Προέδρου.

Ήταν 16 Ιουνίου του ’15, όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του κι έκτοτε ξεκίνησε ο κακός χαμός. Απ’ τα μαλλιά του ή το χρώμα του δέρματος του, μέχρι την τελευταία του δήλωση, το φιλε-λεφτεράτο(ναι οι γνωστοί-άγνωστοι ανθρωπιστές κατά τα άλλα, που δεν δέχονται διακρίσεις) παίζει τα ρέστα του για να μας αποδείξει πόσο αμετροεπής, επικίνδυνος, αναρμόδιος, ρατσιστής και όλα τα αρνητικά είναι ο Ντόναλτ Τραμπ και πόσο Προεδρική είναι η Χίλλαρι Κλίντον. Ο άνθρωπος είναι Δεξιός. Αυτό τους ενοχλεί, που δεν μασάει τα λόγια του, δεν μεσαιοχωριτίζει και δεν πιλατεύει τα πράγματα με πολλά σούξου μούξου. Το να είσαι πιο comme il faut, να θες τον πολιτικό λίγο κουραμπιέ και να σου πέφτει πολύ μπρουτάλ ο Τραμπ είναι και αυτό μια άποψη. Περαστικά. Μην μας το παίζεις »κεντροδεξιός» υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ του 2000. Ναι αυτό είναι η Χίλλαρι αν δεν το ‘χες καταλάβει.

Κεντροαριστερή με Αρμάνι. Φορολόγησε και ξόδεψε! Άλλου παπά ευαγγέλιο η Τουρκοφιλία της, οι περίεργες διασυνδέσεις με χώρες που εξόφθαλμα και με το νόμο καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δωρεές που κάνανε στο ίδρυμα Κλίντον, με ευνοικές, παράλληλα, εξοπλιστικές παραγγελιές επί Υπουργείας της. Δεν βαριέσαι και για τα 33.000 εξαφανισμένα email της επί Υπουργείας της; Τι κι αν είπε ο Διοικητής του FBI επί λέξει πως »επέδειξε ακραία αμέλεια»… Μην τυχόν βγεί ο Τραμπ και μας χαλάσει τη σούπα!

Τελικά ο Τραμπ είναι »ακραίος»; Αντιτιθέμενος στις προσφυγικές ροές και την εγκατάσταση Σύρων προσφύγων στις ΗΠΑ, αντιπροτείνει(κάτι που σιγά μην ακουστεί στα ελληνικά ΜΜΕ) την δημιουργία ζωνών ασφαλείας(safe zones) στην Συρία, οπότε δεν θα χρειαστεί να κάνουν οι άνθρωποι από ‘δώ κι από ‘κει το ταξίδι του Γκιούλιβερ, να μαθαίνουν άλλες γλώσσες ή να μεταφέρονται σε περιοχές με τρομακτικά διαφορετικό κλίμα απ’ το οποίο έχουν συνηθίσει. Ποτέ δεν είπε να τους παρατήσουμε στο έλεος Του Θεού. Αυτό που είπε, είναι ότι δεν θέλει να έρχονται στην χώρα του άνθρωποι αμφιβόλου προέλευσης, συνηθειών και πιστεύω, ειδικά αυτή την περίοδο με τον ΙSIS σε έξαρση και τρομοκρατικά χτυπήματα που λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο κάθε μα κάθε μέρα. Ανάλογα και με τους μουσουλμάνους. Όχι να απελαθούν οι νόμιμοι και μόνιμοι Αμερικανοί Μουσουλμάνοι ή να απαγορευτεί ες αεί η είσοδος στους Μουσουλμάνους, αλλά »μέχρι να δούμε τι στο καλό γίνεται με την ακραία ισλαμική τρομοκρατία», γιατί δεν είναι φυσικά όλοι οι Μουσουλμάνοι τρομοκράτες, αλλά όλοι οι τρομοκράτες είναι Μουσουλμάνοι. Να μη μιλήσουμε για το τείχος! Όταν ο Τραμπ το πρωτοανέφερε, ο Μεξικανός Πρόεδρος αποκρίθηκε »ποτέ δεν πρόκειται να γίνει τείχος» για να επανέλθει λίγους μήνες μετά και να δηλώσει »ποτέ δεν θα πληρώσουμε για το τείχος»! Η διασυνοριακή υπηρεσία περιπολίας, πάντως, που στηρίζει Τραμπ, υποστηρίζει ακράδαντα την ανάγκη κατασκευής του τείχους. Τώρα το αν θα τον πληρώσει το Μεξικό; Ο Θουκυδίδης έλεγε πως ο ισχυρός προχωράει όσο του επιτρέπει η ισχύς του…και ο αδύναμος υποχωρεί, όσο του επιβάλλει η αδυναμία του!

Ο Ρόναλντ Ρέηγκαν, που την εποχή του άκουγε χειρότερα από αυτά που επιρρίπτουν σήμερα στον Τραμπ, έλεγε πως »έθνος χωρίς σύνορα δεν είναι έθνος». Και μιας και είπαμε για Ρόναλντ Ρέηγκαν, ο Τραμπ έχει εξαγγείλει φορολογικές ελαφρύνσεις για φυσικά πρόσωπα, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, που θυμίζουν(καθόλου τυχαία) τις ένδοξες συντηρητικές εποχές ανάπτυξης και μεγαλουργίας της μεσαίας τάξης και εν γένει των ΗΠΑ, της Ρεπουμπλικανικής δεκαετίας του ’80. Η Κλίντον, αντίθετα, εξαγγέλλει αύξηση του κατώτατου μισθού, »κούρεμα» φοιτητικών δανείων και άλλα πολλά σοσιαλδημοκρατικά, αλλά δεν ενθουσιάζει γιατί ήταν στην εξουσία 30 χρόνια.

Ως υποψήφια Γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, »έταζε» 200.000 νέες θέσεις εργασίας, που κανείς δεν τις είδε. Και δεν είναι αυτό το μόνο της πρόβλημα…Υποστήριξε όλες τις στρατιωτικές δράσεις του Μπους(ο Τραμπ είχε από τότε σε ανύποπτο χρόνο ταχθεί κατά της επέμβασης στο Ιράκ) και θεωρείται υπεύθυνη για την απώλεια τεσσάρων Αμερικανών στο Μπενγκάζι επί Υπουργείας της.

Συνοπτικά, ο Τραμπ έχει ξοδέψει το 1/5 των όσων έχει ξοδέψει η Κλίντον, που έχει παραμάσχαλα και την Γουόλ Στρητ. Ενώ η περίπτωση Κλίντον φαντάζει ως »τρίτη περίοδο Ομπάμα», ο Τραμπ »φυτιλιάζει» το American Dream, θυμίζοντας αυτό που από παλιά έλεγε στον κόσμο των επιχειρήσεων και προτού αναμειχθεί με την πολιτική »αν είναι να σκεφτείς κάτι, τουλάχιστον σκέψου μεγαλόπνοα(Think Big!)». Πριν λίγο διάστημα έλαβε και την υποστήριξη του επικρατέστερου εσωκομματικού του αντιπάλου, του γερουσιαστή Κρουζ, κάτι που συσπειρώνει τη βάση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Προτάσσει την φροντίδα, επί αυριανής Προεδρίας του, για τους Βετεράνους, αναγνωρίζει το λειτούργημα των αστυνομικών, κάνει κάλεσμα στους Αφρο-Αμερικάνους(θυμίζοντας πως εκπροσωπεί το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν) λέγοντας »τι έχουν να χάσουν
αν τον ψηφίσουν, όταν επί δεκαετίες οι Δημοκρατικοί υφαρπάζουν την ψήφο τους και τα πράγματα είναι μια απ’ τα ίδια και χειρότερα;». Αμύνεται σθεναρά της δεύτερης τροπολογίας, του Αμερικανικού Συντάγματος που υιοθετήθηκε το 1791 για την οπλοκατοχή, ενώ η Κλίντον που αποζητά την κατάργηση της, δεν λέει να αφοπλίσει τους σωματοφύλακες της. Ουαί υμίν!

Κλείνοντας, μπορεί να έχουμε συνηθίσει τις ΗΠΑ σε »παγκόσμιο αστυνομικό», αλλά ο Ντόναλτ Τραμπ δηλώνει πως »επιδιώκει να γίνει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κι όχι όλου του πλανήτη». Καλή του επιτυχία και…όλα Δεξιά!