Πριν από περίπου 5 χρόνια, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα δίστασε να επιτεθεί στη Συρία, και επέλεξε να συμμαχήσει με τη Ρωσία, ώστε να αφήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει τη… βρώμικη δουλειά, ξεριζώνοντας τους παράφρονες τζιχαντιστές, λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι, εκείνη τη στιγμή, η Αμερική επέτρεπε στον Βλαντιμίρ Πούτιν να ολοκληρώσει την επιχείρηση… διόρθωσης της έκβασης του Ψυχρού Πολέμου.
Την τελευταία αυτή πενταετία, η Ρωσία του Πούτιν (και του Λαβρόφ, σε διπλωματικό επίπεδο) κάνει… παιχνίδι σχεδόν παντού στον πλανήτη.
Έχοντας αφαιρέσει από τις ΗΠΑ το αυτονόητο στέμμα της μοναδικής υπερδύναμης. Και από τον εκάστοτε ένοικο του Λευκού Οίκου, τον ηχηρό τίτλο του πλανητάρχη.
Η Ρωσία του Πούτιν έφτασε στο σημείο να παρέμβει στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016, όπως ομολογούν τα ίδια τα… θύματα, δηλαδή το πολιτικό κατεστημένο της Ουάσινγκτον.
Παράλληλα, με την εντυπωσιακή εξέλιξη της ρωσικής τεχνογνωσίας στις νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο, και κυρίως τα social media, εξελίχτηκαν σε άρματα της επικοινωνιακής προπαγάνδας του Κρεμλίνου.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν, όλοι καταλαβαίνουμε ότι… με τη Ρωσία δεν παίζεις.
Φροντίζεις, στην καλύτερη περίπτωση, να κρατάς ισορροπίες.
Και να μην υποτιμάς τις συνέπειες.
Όχι άμεσα σε βάθος χρόνου.
Όλα αυτά, θα πρέπει να συνυπολογίσει ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, για τη διαχείριση της κρίσης που προκάλεσε η ελληνική πλευρά, με την απέλαση Ρώσων διπλωματών, επειδή… προσπαθούσαν να χαλάσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Στο Κρεμλίνο ήδη… κοιτάζονται μεταξύ τους.
Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου