Έχω πολύ καιρό να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες πόλεις. Διαβάζω κι ακούω ρεπορτάζ για τα ξενοίκιαστα καταστήματα και την ερήμωση ολόκληρων περιοχών και βγαίνω μια βόλτα στο κέντρο κι αναρωτιέμαι σε ποιον κόσμο ζούμε.
Άλλος κόσμος αυτός που περιγράφεται στα ρεπορτάζ και τελείως άλλος κόσμος αυτός που βλέπω γύρω μου.
Το ότι ετοιμάζονταν να ανοίξουν 15 καφέ στο κέντρο της πόλης -ήδη άνοιξαν 11-, το είχα γράψει πριν από λίγο καιρό. Τα περισσότερα είναι έτοιμα και σας πληροφορώ ότι δουλεύουν όλα. Δεν ξέρω πώς το κάνουν.
Μια ζωή θυμάμαι στη Θεσσαλονίκη να «μετρά» ο επιχειρηματίας που ανοίγει καφέ, μπαρ, εστιατόριο ή κλαμπ. Τον κόσμο να πηγαίνει στο μαγαζί του τάδε. Πλέον, αυτό δεν υπάρχει – και καλώς, κατά τη γνώμη μου.
Τρανή απόδειξη γι' αυτό, αποτελούν τα καφέ «Mikel». Τα είχα ακουστά, όλοι μιλούσαν για το ότι άνοιγαν το ένα μετά το άλλο και δούλευαν σαν τρελά, μέχρι που είδα τη «ναυαρχίδα» τους, το πλέον πρόσφατο, στην παραλία, κοντά στο Λευκό Πύργο. Ε, δεν το πίστευα. Χαμός όλη μέρα, κάθε μέρα, από την πρώτη μέρα!
Αυτό που εντυπωσιάζει, επίσης, είναι ότι τα «Mikel» ανήκουν «στον Λαρισαίο», όπως ακούω να λέγεται. Έψαξα το site «του Λαρισαίου» και βρήκα ότι πρόκειται για μια
εταιρεία που φαίνεται πολύ καλά οργανωμένη και, λόγω της επιτυχίας της, δίνει και franchise. Συνολικά έχει 27 καταστήματα στη Βόρεια Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, ούτε λίγο-ούτε πολύ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα –πρέπει να είναι γύρω στον ένα χρόνο- έχουν ανοίξει 9 καταστήματα! Μόνο στο κέντρο, υπάρχουν 6 «Mikel»! Δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.
εταιρεία που φαίνεται πολύ καλά οργανωμένη και, λόγω της επιτυχίας της, δίνει και franchise. Συνολικά έχει 27 καταστήματα στη Βόρεια Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, ούτε λίγο-ούτε πολύ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα –πρέπει να είναι γύρω στον ένα χρόνο- έχουν ανοίξει 9 καταστήματα! Μόνο στο κέντρο, υπάρχουν 6 «Mikel»! Δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.
Δεν έχω ιδέα πού οφείλεται η επιτυχία των καφέ «Mikel». Έτσι κι αλλιώς, δεν είμαι τύπος που κάθεται με τις ώρες στα καφέ και, σε κάθε περίπτωση, πηγαίνω -όταν πηγαίνω- σε παραδοσιακά στέκια με στάνταρ θαμώνες. Δεν είμαι το target group των συγκεκριμένων καφέ και δεν μπορώ και να τα αξιολογήσω. Όλοι λένε ότι «τα Mikel είναι μόδα».
Πώς, όμως, έφτασαν να γίνουν μόδα σε μια πόλη όπου η «μούρη» είναι, κατά κανόνα, ο επιχειρηματίας; Αν αυτό οφείλεται σε σωστή δουλειά, επιμονή, ποιότητα, καλή οργάνωση και στόχους, βγάζω «στον Λαρισαίο» το καπέλο.
Χριστίνα Ταχιάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου