γράφει ο Λάζαρος Κυρίζογλου...
Στο φύλλο της έγκριτης εφηµερίδας σας του Σαββάτου 20.7.2013 φιλοξενήσατε συνέντευξη
του πρώην υπουργού εσωτερικών κ. Γ.Ραγκούση, µε τίτλο «Ο Καλλικράτης ευτυχώς έγινε πριν από
την κρίση».
Ο µοιραίος αυτός άνθρωπος για την Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο «κηπουρός» του
Γ.Παπανδρέου, µε την εκτός τόπου και χρόνου συνέντευξή του, συνεχίζει να προκαλεί ακόµη και τώρα
την κρίση, τη νοηµοσύνη και την αντοχή µας. Τώρα που πλέον έχουµε όλοι δει τ’ αποτελέσµατα του
νοµικού του γονατογραφήµατος, (µέσα στο µικρό χρονικό διάστηµα της εφαρµογής του χρειάσθηκαν
δεκάδες τροποποιήσεις και χρειάζονται άλλες τόσες), που φέρει την κατ’ εφηµισµόν επωνυµία
«Καλλικράτης», ενώ αποδείχθηκε στην πράξη « Κακοκράτης». Πριν όµως εξηγήσω το γιατί, πρέπει να
«Καλλικράτης» δεν έγινε πριν από την κρίση. Τα πρώτα αποτελέσµατα της κρίσης είχαν ήδη φανεί
από τα τέλη του 2009 και ο Καλλικράτης (Ν.3852/2010) ψηφίστηκε από τη Βουλή κι έγινε νόµος του
κράτους τον Ιούνιο του 2010 δηλαδή µετά το πρώτο µνηµόνιο, που ψηφίστηκε από τη Βουλή τον Μάιο
του 2010. Άρα γνώριζε ο κ. Ραγκούσης και την ύπαρξη και τις δυσµενείς για την τοπική αυτοδιοίκηση
προβλέψεις του α’ µνηµονίου (Μάιος 2010) και ενσυνείδητα προχώρησε στον Καλλικράτη (Ιούνιος του
2010). Όταν µάλιστα άρχισε να ισχύει (1.1.2011) ο Καλλικράτης, ήδη είχαµε µπει για τα καλά, µέχρι τη
µέση, στην κρίση. Γιατί δεν ανέστειλε την εφαρµογή του Καλλικράτη, αφού ήταν πλέον βέβαιο, ότι εν
µέσω οικονοµικής κρίσης το εγχείρηµα θα αποτύγχανε; Ελλείψει πόρων οι οποίοι θα εξασφάλιζαν την
επιτυχία του;
Ο Καλλικράτης έγινε λοιπόν κατ’ επιταγήν του α΄ µνηµονίου και όχι γιατί κάποιοι, τροµάρα
τους, «οραµατίσθηκαν» τη διοικητική µεταρρύθµιση. Γιατί αν επρόκειτο περί αυτού, τότε θα είχαν
περιλάβει στον «Καλλικράτη» και τη µεταρρύθµιση του κεντρικού κράτους, της κεντρικής διοίκησης.
Αυτό που έγινε δεν ήταν αυτό που µε τις σχεδόν οµόφωνες αποφάσεις της η Ελληνική Τοπική
Αυτοδιοίκηση ζητούσε δηλ. µεταρρύθµιση σε τρία επίπεδα: πρωτοβάθµια αυτοδιοίκηση (δήµοι),
δευτεροβάθµια αυτοδιοίκηση (περιφέρειες), κράτος. ∆εν επρόκειτο λοιπόν περί ωραίου
ονείρου, περί οράµατος αλλά περί εφιάλτη.
Θυµίζουµε την ιδιαίτερη γεωγραφική κοπτοραπτική που εφαρµόσθηκε κατά το σχεδιασµό των
Καλλικρατικών δήµων. Παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Ραγκούση ότι στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη
θα χρησιµοποιηθούν τα ίδια κριτήρια για τον καθορισµό των ορίων των νέων δήµων, δυστυχώς αυτό
δεν έγινε. Είπε ψέµατα στους αιρετούς και τους πολίτες των τοπικών κοινωνιών. Μεγάλα νησιά, όπως
Λέσβος, Ρόδος, Κέρκυρα κλπ έγιναν ένας δήµος, µε γνωστά πλέον τα προβλήµατα που
αντιµετωπίζουν οι αιρετοί και οι πολίτες των τοπικών κοινωνιών.
Οι περικοπές των πόρων των δήµων, που άρχισαν επί των ηµερών του, µέχρι σήµερα
ξεπέρασαν το 60% . Για την ολοκλήρωση του θεσµικού πλαισίου του Ν.3852/2010 (Καλλικράτης), µε
βάση τις εξουσιοδοτικές διατάξεις του νόµου αυτού, έπρεπε να εκδοθούν δεκάδες Υ.Α., Κ.Υ.Α. και
Π.∆.. Επί των ηµερών του δεν έγινε σχεδόν τίποτε. Αλλά και µέχρι σήµερα ελάχιστα βήµατα έγιναν.
Χαρακτηριστικά και όλως ενδεικτικά αναφέρω το εξής: το Π.∆. του περιβόητου και πολυθρύλητου
αναπτυξιακού προγράµµατος ΕΛΑ∆Α, που έπρεπε να εκδοθεί µέχρι 31.12.10, για ν’ αρχίσει η
εφαρµογή του από 1.1.2011 (έναρξη τρέχουσας δηµοτικής περιόδου 1.1.2011 - 31.8.2014), δεν
εκδόθηκε ποτέ. Το πρόγραµµα ΕΛΑ∆Α που κατά την τότε προσφιλή έκφρασή του θα αποτελούσε
«την ατµοµηχανή» που θα κινούσε την τοπική ανάπτυξη και θα εξασφάλιζε την επιτυχία του
εγχειρήµατος, δεν εκδόθηκε ποτέ. Τρέξανε όλοι και µπήκανε στα βαγόνια του τρένου. Η ατµοµηχανή
που θα το έσερνε όµως δεν ήλθε ποτέ. Και … µείναµε µονάχοι στο σταθµό … Υποσχέσεις, λόγια,
ψέµατα, πολιτική απάτη…
Τώρα τάσσεται υπέρ της αναβολής του χρόνου διεξαγωγής των αυτοδιοικητικών εκλογών, ενώ
ο ίδιος όρισε τη διάρκεια της τρέχουσας δηµοτικής περιόδου και το χρόνο διεξαγωγής των δηµοτικών
εκλογών στον Καλλικράτη. Μάλιστα τότε δεν δέχθηκε την σχετική πρόταση της ΚΕ∆Ε να µην
συµπέσουν αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές. Τώρα όµως τυχόν επιµήκυνση της τρέχουσας
δηµοτικής περιόδου είναι αντισυνταγµατική, παράνοµη και στερείται δηµοκρατικής νοµιµοποίησης.
Το κατά Ραγκούση πείραµα προέβλεπε την ύπαρξη 325 δήµων, µε κατά µέσο όρο πληθυσµό
30.000 κατοίκους ανά δήµο. Στην Ισπανία υπάρχουν 8.110 δήµοι µε µέσο όρο 5.430 κατοίκους ανά
δήµο (85% των δήµων έχουν πληθυσµό κάτω των 5.000 κατοίκων). Στην Γαλλία υπάρχουν 36.684
δήµοι µε µέσο όρο 1.720 κατοίκους ανά δήµο (95% των δήµων έχουν πληθυσµό κάτω των 5.000
κατοίκων). Στη Γερµανία υπάρχουν 12.431 δήµοι, µε µέσο όρο 6.690 κατοίκους ανά δήµο (το 75%
των δήµων έχουν πληθυσµό κάτω των 5.000 κατοίκων). Στη Φιλανδία υπάρχουν 416 δήµοι µε µέσο
όρο 12.660 κατοίκους ανά δήµο (το 50% των δήµων έχουν πληθυσµό κάτω των 5.000 κατοίκων). Τα
στοιχεία λήφθηκαν από την έρευνα της δηµοσιογράφου Ελένης ∆ελβινιώτη. Στην Ελλάδα έπρεπε να
βαδίσουµε στον αντίποδα της ευρωπαϊκής πρακτικής και πραγµατικότητας. Έπρεπε να
δηµιουργήσουµε πληθυσµιακά και γεωγραφικά τέρατα…, εκεί που υπήρχαν των Ελλήνων οι
Κοινότητες.
Ο Καλλικράτης έτσι όπως έγινε και έτσι όπως εν µέσω οικονοµικής κρίσης εφαρµόσθηκε, δεν
έγινε για το καλό αλλά για το κακό της αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών.
Ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών και πρώην «κηπουρός» του Γ. Παπανδρέου πρέπει ν’
αναγνωρίσει τα λάθη του. Να ζητήσει επιτέλους συγνώµη από τους αιρετούς και τους πολίτες των
τοπικών κοινωνιών.
Λάζαρος Κυρίζογλου
∆ικηγόρος
∆ήµαρχος Αµπελοκήπων – Μενεµένης
Μέλος ∆.Σ. ΠΕ∆/ΠΚΜ & ΚΕ∆Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου