Ο... «θάνατος» δεν είναι ξαφνικός!

γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου

«Ξαφνικό θάνατο» και για τον ΟΣΕ, κατά το πρότυπο της ΕΡΤ, απαιτεί τώρα η τρόικα, λίγες μόνον ημέρες μετά το πολυσυζητημένο, «θανατηφόρο» e-mail της για την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Οπως αποκαλύπτει σήμερα η Realnews, στο ρεπορτάζ του ανταποκριτή μας στις Βρυξέλλες Θάνου Αθανασίου, οι δανειστές μας σχεδιάζουν τώρα να θέσουν ως προαπαιτούμενο για την έγκριση της επόμενης δόσης, καθώς και για τη συνέχιση των συζητήσεων για το τρίτο κατά σειρά ελληνικό μνημόνιο, το λουκέτο στους ελληνικούς σιδηροδρόμους! Και αυτή δεν θα είναι η μόνη απαίτησή τους. Στη νέα τους λίστα με προαπαιτούμενα θα εντάξουν επίσης την αναδιάρθρωση των εφοριών, με απολύσεις υπαλλήλων, το επόμενο βήμα της μεταρρύθμισης του φορολογικού μας συστήματος και τη λήψη νέων σκληρών μέτρων συνολικού ύψους άνω των 4 δισ. ευρώ για την περίοδο 2015-2016. Και όλα αυτά θα «ξετυλιχθούν» στη διάρκεια του τριμηνιαίου ελέγχου της πορείας της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα, που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αφήνουν να εννοηθεί ότι φέτος θα είναι πολύ σκληρότερος από τον αντίστοιχο που έγινε πέρυσι την ίδια εποχή...

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ θα ξεκινήσει ουσιαστικά αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, με στόχο να έχει ολοκληρωθεί πριν από το Eurogroup του Νοεμβρίου. Και στη διάρκειά του θα ακούσουμε πολλές φορές και σε υψηλούς τόνους από τους εκπροσώπους των δανειστών ότι η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη μικρότερο Δημόσιο και ένα νέο, αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα. Αν μάλιστα υπάρξουν ισχυρές εσωτερικές «αντιστάσεις» απέναντι στις νέες απαιτήσεις των Βρυξελλών, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι και η εκταμίευση της επόμενης δόσης θα «παγώσει», αλλά και θα επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων οι συνήθεις εκβιαστικές αναφορές στην ανάγκη παραμονής της χώρας μας στην ευρωζώνη... Οσο για το τρίτο κατά σειράν «πρόγραμμα διάσωσης» που θα χρειαστεί η χώρα στη διάρκεια του 2014, θα αποτελέσει και αυτό άλλο ένα ισχυρό μέσο πίεσης της τρόικας προς την ελληνική κυβέρνηση, καθώς είναι πλέον σχεδόν βέβαιο ότι ούτε την επόμενη χρονιά θα επιτύχει η χώρα μας την πολυπόθητη έξοδό της στις αγορές, παρά τα όσα έχει κατά καιρούς δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας...

ΚΑΙ ΕΝΩ αυτά συμβαίνουν, αποδεικνύοντας ότι κάποιοι βιάστηκαν πολύ να μιλήσουν για... success story, οι πρωθυπουργοί που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες διασταυρώνουν τα ξίφη τους για τις ευθύνες του σημερινού μας καταντήματος. Ο Σημίτης της Ολυμπιάδας, του Χρηματιστηρίου και της Siemens, που είχε δεξί χέρι τον Τσουκάτο και... αριστερό τον Μαντέλη, «δείχνει» τώρα τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, στον οποίο ο ίδιος έδωσε το «δαχτυλίδι». Ο Καραμανλής μέσω προσκείμενων βουλευτών και πρώην υπουργών του, καθώς η ιδιότυπη «σιωπή» του συνεχίζεται, «δείχνει» τον Σημίτη για τα κρυφά χρέη που παρέλαβε από αυτόν. Τότε βέβαια δεν μίλησε... Και «δείχνει» επίσης τον Γ. Παπανδρέου, που άργησε να κατανοήσει τη σκληρή πραγματικότητα και χάθηκε πολύτιμος χρόνος, που όμως δεν θα είχε χαθεί αν η Ν.Δ., αντί να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες παραδίδοντας στον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τα «κλειδιά» του Μαξίμου, συνέχιζε να κυβερνά και έπαιρνε τα μέτρα που θεωρούσε απαραίτητα. Και ας έπεφτε... Τουλάχιστον θα είχαν όλοι συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης. Και βέβαια ο Γιώργος Παπανδρέου, που ψάχνει ακόμη τα λεφτά που... υπήρχαν, όχι μόνο τα ρίχνει τώρα όλα στον Καραμανλή που πολλαπλασίασε το χρέος αλλά και θεωρεί ότι ο ίδιος μάς... έσωσε βάζοντας τη χώρα στο μνημόνιο! Ακόμη και το δημοψήφισμα που ποτέ δεν έγινε και που τον έριξε από την εξουσία, επιτυχία του το θεωρεί!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ τους πολίτες είναι ότι κανείς τους δεν έκανε και δεν κάνει -ούτε καν για τα προσχήματα- στοιχειώδη αυτοκριτική. Αν όλοι τους κυβέρνησαν καλά, τότε γιατί φτάσαμε ως εδώ; Ποιος, για παράδειγμα, από τους τελευταίους πρωθυπουργούς της χώρας μπορεί να ισχυρισθεί πειστικά ότι συνέβαλε αποφασιστικά στην κάθαρση του δημόσιου βίου, αποκαλύπτοντας τους υπευθύνους για τα μεγάλα σκάνδαλα των τελευταίων ετών και στέλνοντάς τους στο εδώλιο του κατηγορουμένου; Ποιος από τους τελευταίους μας πρωθυπουργούς μπορεί βάσιμα να ισχυρισθεί ότι εκσυγχρόνισε την κρατική μηχανή και κατέστησε, αν όχι κερδοφόρες, έστω βιώσιμες τις δημόσιες επιχειρήσεις, περιστέλλοντας τις σπατάλες, αυξάνοντας την παραγωγικότητα και επαναφέροντας την αξιοκρατία στις επιλογές των προσώπων; Ποιος από τους τελευταίους πρωθυπουργούς της χώρας εξυγίανε την ΕΡΤ, τις αμυντικές μας βιομηχανίες και τον ΟΣΕ ώστε να μη χρειάζεται σήμερα να οδηγηθούν σε «ξαφνικό θάνατο» κατ’ απαίτηση των δανειστών; Και ακόμη: Ποιος από αυτούς είπε όλη την αλήθεια στον λαό, χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις, αδιαφορώντας για το προσωπικό του πολιτικό κόστος, ώστε να βοηθήσει τη χώρα να ξαναβρεί τον δρόμο της; Δώστε εσείς τις απαντήσεις... Για να καταλάβουμε όλοι ότι ίσως ο... «θάνατος» να μην είναι τελικά και τόσο... ξαφνικός!