ΕΛΛΗΝΙΚΗ Α.Ο.Ζ. ...

Γράφει ο Στράτος Γρομπανόπουλος...

Πόσο δύσκολο είναι άραγε να δίνεις μια μάχη χωρίς να ξέρεις την κατάληξή της. Ίσως ακόμη πιο δύσκολο αν δεν ξέρεις για τι ακριβώς πολεμάς. Μια μάχη όμως που ξέρεις εκ των προτέρων ότι αν κερδίσεις, σε βάθος χρόνου θα κερδίσουν τα παιδιά σου πολλά περισσότερα από αυτά που εσύ υπολόγισες. Σαν τις μάχες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για την ελευθερία στα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς. Πολεμούσαν για ελευθερία χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει να ζεις ελεύθερος. Ήξεραν όμως ότι τα παιδιά τους θα ζουν πολύ καλύτερα απ’ αυτούς, που έζησαν σκλαβωμένοι.
Έτσι συμβαίνει και σήμερα με τη γενιά μας. Μια γενιά που της χρωστάνε και δε χρωστάει σε κανέναν. Μια γενιά που τις έχουν κολλήσει τη ρετσινιά του βολεμένου κι ας είναι άνεργοι οι περισσότεροι. Τη ρετσινιά του λαμόγιου και ας είναι πάνοπλοι από πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Τη ρετσινιά του “ωχαδερφισμού” και ας είμαστε οι μόνοι που ακόμη προσπαθούμε για μία καλύτερη πατρίδα. Όχι γιατί είμαστε κάποια γενιά καλύτερη από κάποια άλλη, αλλά γιατί είμαστε νέοι. Γιατί ακόμη βράζει το αίμα μας. Γιατί έχουμε

ακόμη χρόνια να προσφέρουμε, αλλά κανείς δε μας δίνει την ευκαιρία. Βρίσκεις δουλειά σημαίνει κάποιος σε βόλεψε. Δημιουργείς δική σου επιχείρηση σημαίνει κάποιον λαδώνεις ή κλέβεις το κράτος. Ασχολείσαι με την πολιτική σημαίνει απαραίτητα ότι θα γίνεις σαν όλους τους πολιτικούς που έβλαψαν την πατρίδα σου. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι απαραίτητο.

Ως λαός λέμε πολλά και κάνουμε λίγα. Δε σημαίνει όμως ότι είναι απαραίτητα αρνητικό κάτι τέτοιο. Αφενός γιατί δύσκολα βγάζει κάποιος άκρη μαζί μας καθώς δεν ξέρει τι να πιστέψει και αφετέρου γιατί αν κάναμε πολλά σε έργα όπως για παράδειγμα σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ, ίσως να είχαμε μπει σε περιπέτειες. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά γιατί δεν ήμασταν έτοιμοι. Δε γνωρίζαμε το μέγεθος των πλεονεκτημάτων της ΑΟΖ. Το 2012 είναι όμως η χρονιά της ΑΟΖ. Θες γιατί θα τη θεσπίσουμε, θες γιατί αποτέλεσε χρονικά μέρος της πολιτικής ατζέντας της πλειοψηφίας των πολιτικών κομμάτων; Ότι κι αν συμβαίνει από τα παραπάνω, το σίγουρο είναι ότι η πατρίδα μας θα αποκτήσει ΑΟΖ και θα είναι σύντομα.

Είναι ίσως ο μόνος δρόμος για να μη ζήσουμε στιγμές Αργεντινής. Οι Έλληνες μπορεί στο παρελθόν να διχάστηκαν. Σήμερα όμως είναι επιτακτική η ανάγκη να είμαστε ενωμένοι και να πολεμήσουμε για κάτι που ίσως οι ίδιοι μας δε γνωρίσουμε ποτέ. Τα πλεονεκτήματα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας δε θα ζήσουν αυτά που ζούμε εμείς σήμερα.

Αν κάποιος ακόμη αμφισβητεί για το αν πρέπει να πολεμήσει, τότε δεν έχει παρά να κάνει μόνο ένα πράγμα. Να κοιτάξει στα μάτια τους γονείς του και να τους ρωτήσει αν αξίζει να δώσει αυτή τη μάχη για τα δικά του παιδιά.