γράφει ο
Κοσκινάς Κ. Εμμανουήλ
Δρ. Εφ. Γλωσσολογίας ΔΠΘ
Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, σχεδόν σε όλο το φάσμα του πολιτικού μας συστήματος, τόσο σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού, όσο και ψηφοφόρων, νομίζω πως θα μπορούσα να διακρίνω δύο βασικές συνιστώσες. Δύο σταθερές που αποτελούν κοινή αντίληψη όλων –ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειονότητας- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ρητά ή άρρητα:
Η πρώτη είναι πως το κράτος απέτυχε. Το κράτος είτε με τη μορφή της διοίκησης, νομοθετικής και εκτελεστικής, είτε με τη μορφή των υπηρετών του, δημοσίων λειτουργών κάθε βαθμίδας.
-Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κίνημα των αγανακτισμένων, με ή χωρίς εισαγωγικά, που χειρονομούσε απέναντι στο κτήριο της Βουλής;
-Ποιος ξεχνά την αγανάκτηση ενός μεγάλου τμήματος ανθρώπων στο ισοπεδωτικό «μαζί τα φάγαμε»; Ισοπεδωτικό υπό την έννοια πως εξίσωνε τις ευθύνες κράτους (υπό τη μορφή της διοίκησης) και πολιτών.
- Ποιος μπορεί να μην ακούσει στην καθημερινότητά
