Με δικαστική απόφαση κόλαφο για τους κατηγόρους του, η Δικαιοσύνη δικαιώνει τον επιχειρηματία Γιάννη Ραπτόπουλο ιδιοκτήτη της εταιρείας «Express Service». Μετά από δικαστικούς αγώνες πολλών ετών και αφού οι κρατικές αρχές του Υπ. Οικονομικών του πέρασαν χειροπέδες για χρέη προς το Δημόσιο παραδίδοντάς τον εσκεμμένως αλλά αναιτίως στην δημόσια χλεύη για κοινούς επικοινωνιακούς και μόνον λόγους, ο επιχειρηματίας τελικά δικαιώθηκε.
Πρωτοφανής απόφαση
Μια πρωτοφανή για τα δικαστικά χρονικά απόφαση εξέδωσε το Πρωτοδικείο Αθηνών (την υπ. αριθμ. 1645/2013) ύστερα από αγωγή της Express Service για αθέμιτο ανταγωνισμό, που επί χρόνια έκανε η «Εθνική Ασφαλιστική».
Το Πρωτοδικείο έκρινε ότι η Εθνική Ασφαλιστική, μια -στην ουσία- κρατική εταιρεία, προέβη σε 732.797 πράξεις αθέμιτου ανταγωνισμού και επιδίκασε υπέρ της Express Service ποσόν ύψους 3 δις ευρώ.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι θεμελιώδη:
- Γιατί επί τόσα χρόνια, και παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες της Express Service, οι διάφορες διοικήσεις της Εθνικής Ασφαλιστικής, συνέχιζαν την ίδια παράνομη τακτική τους;
- Ποια είναι η ευθύνη αυτών των διοικήσεων για την καταστροφή των μετόχων της Εθνικής Ασφαλιστικής;
- Ποιος, και κυρίως πώς, θα πληρώσει σήμερα αυτά τα τρία δις;
Ύστερα από πολύχρονο δικαστικό αγώνα η Express Service δικαιώθηκε και αφού πρώτα ο ιδιοκτήτης της υπέστη κάθε είδους διωγμό από το κράτος με αποκλειστικό υπαίτιο την Εθνική Ασφαλιστική.
Το χρονικό του διωγμού ή το «success story» ενός Έλληνα επιχειρηματία
Πριν από πολλές δεκαετίες, ένας νεαρός Θεσσαλονικιός, παιδί διωκόμενων για τα πολιτικά φρονήματα γονιών, συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας μιας επιχείρησης οδικής βοήθειας, η οποία να ξεχώριζε από κάθε άλλη στην ποιότητα των υπηρεσιών της.
Χωρίς τραπεζικές δανειοδοτήσεις, χωρίς κρατικές ενισχύσεις, χωρίς προωθητικές κινήσεις ανθρώπων της εξουσίας, την ξεκίνησε με πενιχρά μέσα στη Θεσσαλονίκη, και κατόρθωσε, σε λίγα χρόνια, να την κάνει την μεγαλύτερη στην Ευρώπη, στον κλάδο της, και με πολλά διεθνή βραβεία για την ποιότητα των υπηρεσιών της.
Όταν η εταιρεία αυτή έφτασε να γίνει ο κυρίαρχος της αγοράς, το κράτος, κατ’ εντολή των ανταγωνιστών που επεδίωκαν να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας της οδικής βοήθειας, άρχισε να δημιουργεί σωρεία προβλημάτων στην εταιρεία αυτή, με τεράστιο οικονομικό κόστος.
Κορυφαία η περίπτωση, που το κράτος υποχρέωσε την EXPRESS SERVICE, τελείως παράνομα, να μετατραπεί σε ασφαλιστική εταιρεία ή να υπαχθεί στο καθεστώς του ΦΠΑ επίσης παράνομα, καθώς οι σχετικές Κοινοτικές Οδηγίες προέβλεπαν τα ακριβώς αντίθετα. Το κράτος για να την καταστρέψει οικονομικά, πάντα κατ’ εντολή των ανταγωνιστών της, που πολλές φορές ήταν κρατικές εταιρείες, συνέχιζε το καταστροφικό του έργο, και είχαν έρθει πολύ συχνά στη δημοσιότητα την εποχή εκείνη, οι έντονες διαμαρτυρίες του επιχειρηματία για απίστευτες σε βάρος του αδικίες.
Μοναδική ελπίδα πλέον του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, η Δικαιοσύνη. Σ’ αυτήν ανέκαθεν προσέφευγε και σ’ αυτήν μόνο έβρισκε το δίκιο του. Με καθυστερήσεις ωστόσο οι οποίες επιδείνωναν την οικονομική του κατάσταση.
Μόνο για να δικαιωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας για το ότι παράνομα υποχρεώθηκε να μετατραπεί σε ασφαλιστική εταιρεία, ήδη είχε περάσει μία δεκαετία οικονομικών προβλημάτων. Μέχρι να αποφανθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η επιχείρηση παράνομα υποχρεώθηκε να υπαχθεί στο καθεστώς του ΦΠΑ, πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, και χωρίς μέχρι σήμερα να της έχουν επιστραφεί τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, που μέχρι τότε κατέβαλε συμμορφούμενος προς τις παράνομες αποφάσεις που ήταν αντίθετες με ό,τι προέβλεπε η Κοινότητα.
Παρά ταύτα όμως, η EXPRESS SERVICE και ο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης της, Γιάννης Ραπτόπουλος, συνέχιζε χωρίς καμία βοήθεια την αναπτυξιακή της πορεία. Περισσότεροι από 100 σταθμοί οδικής βοήθειας, χιλιάδες μεταφορικά μέσα και περισσότερα από 1.500 άτομα προσωπικό, ταγμένα όλο το 24ωρο, εξυπηρετούσαν με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα τους κατόχους αυτοκινήτων, και η καταξίωση της εταιρεία ήταν καθολική.
Αυτό όμως άρχισε να δημιουργεί ιδιαίτερη «ανησυχία» και «προβληματισμό», και στους παλιούς ανταγωνιστές της και στους νέους, που ήταν κυρίως ασφαλιστικές εταιρείες, κραταιές, και οι οποίες δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον κλάδο ή να δαπανήσουν χρήματα ώστε να καταφέρουν να γίνουν ισότιμοι συμπαίκτες στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
«Ουκ εα με καθεύδειν το του Ραπτόπουλου τρόπαιον». Αυτή ήταν η φιλοσοφία που βασάνιζε όλους τους ανταγωνιστές, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισαν, οι περισσότεροι απ’ αυτούς, να χρησιμοποιήσουν παράνομα μέσα, χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, μέτρα αθέμιτου ανταγωνισμού, προκειμένου να εξοντώσουν την εταιρεία. Κάτι έπρεπε να σκαρφιστούν...
Τι σκαρφίστηκαν;
Να εμφανιστούν στην αγορά, εξαπατώντας τους καταναλωτές, και να ισχυρίζονται ότι και αυτοί διαθέτουν οδική βοήθεια υψηλής ποιότητας την ίδια στιγμή που δεν διέθεταν ούτε ένα σταθμό οδικής βοήθειας, ούτε ένα αυτοκίνητο εξυπηρέτησης ούτε έναν τεχνίτη! Με μηδενικό λοιπόν λειτουργικό κόστος, απολύτως αθέμιτα, προσπάθησαν να ανταγωνιστούν την EXPRESS SERVICΕ, όταν αυτή, λόγω των υποδομών της, του εξοπλισμού της και της τεράστιας στελέχωσής της, είχε ένα εξαιρετικά υψηλό κόστος λειτουργίας.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: και πώς εξυπηρετούσαν τις εκατοντάδες χιλιάδες πελατών που έκλεβαν από την EXPRESS SERVICΕ και έγραφαν στο πελατολόγιό τους, αφού δεν διέθεταν κανένα μέσο εξυπηρέτησης; Μα ήταν απλό! Τηλεφωνούσαν σε κάποιον στην επαρχία που είχε άδεια φορτηγού αυτοκινήτου, για να μεταφέρει κρέατα ή οπωροκηπευτικά, και του ανέθεταν τη μεταφορά του χαλασμένου αυτοκινήτου του πελάτη τους !
Η καταστροφή για την EXPRESS SERVICΕ είχε αρχίσει να πλησιάζει. Τα χρέη να μεγαλώνουν. Με ένα επιχειρηματία πεισματάρη που δεν θέλει, ούτε το προσωπικό να μειώσει ούτε τους μισθούς. Τι λύση είχε; Αυτό που πάντα πίστευε. Την προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
Επί 10 ολόκληρα χρόνια, τα Ελληνικά Δικαστήρια, με τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις έκριναν ομόφωνα ότι η τακτική των ασφαλιστικών εταιρειών είναι παράνομη, ότι εξαπατούν τους πελάτες τους, ότι δεν έχουν ούτε την υποδομή ούτε ένα αυτοκίνητο εξυπηρέτησης ούτε ένα άτομο προσωπικό. Και εκ του λόγου αυτού, απαγορεύεται να παρέχουν και να διαφημίζουν υπηρεσίες οδικής βοήθειας. Μάλιστα, οι εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις απειλούσαν τις ανταγωνιστικές αυτές εταιρείες, ότι για για κάθε παράβαση που θα κάνουν, θα τους επιβάλλεται ποινή 2.000 ευρώ.
Βασικό μοχλό του αθέμιτου αυτού ανταγωνισμού αποτελούσε η ουσιαστικά κρατική εταιρεία «Εθνική Ασφαλιστική». Παραβιάζοντας ασύστολα το νόμο, απέκτησε εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες σε βάρος της EXPRESS SERVICΕ, και, παρά τις συνεχείς και ομόφωνες σε βάρος της αποφάσεις, συνέχιζε απτόητη την τακτική της, καταστρέφοντας την EXPRESS SERVICΕ, και μεγεθύνοντας έτσι τα χρέη της.
Ο ιδιοκτήτης της EXPRESS SERVICΕ, άρχισε πλέον να διώκεται και ποινικά και αστικά για τα χρέη του. Ο Γιάννης Ραπτόπουλος, παρά το προφανές αδιέξοδο, με πίστη στην τελική του δικαίωση διατηρεί ακέραιη τη δομή της εταιρείας και τους 1.505 εργαζομένους της. Τι άλλη λύση είχε; Όταν τα κρατικά όργανα έκαναν τα στραβά μάτια για τις παρανομίες και τον αθέμιτο ανταγωνισμό της κρατικής ασφαλιστικής εταιρείας και δεν έπαιρναν κανένα μέτρο σε βάρος της;
Ο Γιάννης Ραπτόπουλος ήξερε τη λύση. Αυτή που πάντα εφάρμοζε. Την προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Το γνωστό «αποκούμπι» του. Με την βεβαιότητα ότι ακόμη μία φορά θα αποδοθεί Δικαιοσύνη και θα βρει το δίκιο του, κατέφυγε στα Ελληνικά Δικαστήρια, ζητώντας να καταδικαστεί η «Εθνική Ασφαλιστική» για όλες αυτές τις παρανομίες, που είχε διαπράξει σε βάρος της EXPRESS SERVICΕ.
Η Ιστορική Απόφαση
Το Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ’ αριθμόν 1645/2013 απόφασή του διέγνωσε και επιβεβαίωσε ότι η «Εθνική Ασφαλιστική», για το χρονικό διάστημα από 18-05-2009 έως 31-08-2010 ετέλεσε 732.797 πράξεις αθεμίτου ανταγωνισμού, για καθεμία από τις οποίες πρέπει να καταβάλλει στην EXPRESS SERVICΕ το ποσόν των 2.000 ευρώ. Το συνολικό ποσό είναι ασύλληπτο και πλησιάζει τα 3 δις ! Η απόφαση είναι σωστή και δίκαιη. Γιατί οι παραβάσεις αυτές στηρίζονται σε δικαστικές αποφάσεις και δικαστικά έγγραφα.
Ο επίμονος επιχειρηματίας, πολλαπλά σήμερα κατεστραμμένος από αυτές τις μεθοδεύσεις, δικαιώθηκε ακόμα μία φορά από τη Δικαιοσύνη, τον μοναδικό ίσως θεσμό, στον οποίο πίστεψε.
Τα ερωτήματα όμως είναι πολλά και κρίσιμα:
- Ποια είναι τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων που επί μία δεκαετία αδιαφορούσαν για τις συνεχείς έγγραφες διαμαρτυρίες του επιχειρηματία και εξακολουθούσαν το παράνομο έργο τους, με κίνδυνο να έχουν τεράστιες ποινικές και αστικές συνέπειες;
- Τι είδους «καλύψεις» είχαν και μπορούσαν να συνεχίζουν τον παράνομο και αθέμιτο ανταγωνισμό;
- Αν οι αρμόδιοι ήταν ιδιώτες, και όχι κομματάρχες διαφόρων κομματικών μηχανισμών, θα αποφάσιζαν τα ίδια; Και τώρα; Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Ποιος θα αναλάβει να αποδώσει τις ευθύνες στα δεκάδες μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων της «Εθνικής Ασφαλιστικής»; Πού θα βρεθεί αυτό το ιλιγγιώδες ποσό για να καταβληθεί, σε μία Ελλάδα που στενάζει ακόμα και για μικροποσά;
Μέχρι πότε η λογική των ουσιαστικά κρατικών επιχειρήσεων θα συμπλέει με την ασυδοσία, την αυθαιρεσία, την έπαρση, την αλαζονεία, την παρανομία, σε μία Ελλάδα που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί;
Κάθε υπεύθυνος ας αναλάβει τις ευθύνες του. Ο επιχειρηματίας πάντως της EXPRESS SERVICE, Γιάννης Ραπτόπουλος, μόνος, αβοήθητος, χωρίς κρατικές υπέρ του παρεμβάσεις συνεχίζει και θα συνεχίζει το έργο του, παλεύοντας με τα κύματα μιας φουρτουνιασμένης οικονομίας. Πάλεψε και νίκησε. Νίκησε και θα παλέψει και πάλι με έναν και μοναδικό συμπαραστάτη: το σύνολο των εργαζομένων του, και με την αμερόληπτη, άφοβη Ελληνική Δικαιοσύνη, που δεν υποκύπτει ούτε σε πιέσεις ούτε σε παρεμβάσεις.
Τα παπαγαλάκια
Κατά τη διάρκεια αυτής της δικαστικής μάχης συγκεκριμένοι εκδότες εξ αρχής εισήλθαν στο παιγνίδι υπέρ του ασφαλιστικού κολοσσού και κατά βεβαίως του επιχειρηματία Γιάννη Ραπτόπουλου. Πιο συγκεκριμένα, αιχμή του δόρατος της όλης μεθόδευσης υπήρξε η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» που με συνεχή δημοσιεύματα επιχείρησε να συνδέσει τον διωκόμενο επιχειρηματία με τον πρώην υπουργό οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου